Thanks, Tapio Salminen and Jonas Carlqvist. May I footnote you both? Your
expertise is so much greater than mine. The first attachment is a digest of
the passages you cited, and which Birgitta, through Christ and the Virgin,
hedges about with caveats, that King Magnus must become virtuous, and heed
counsel, and have preachers on hand to convert the pagans, and build a
cathedral. I would love more information on St Sigfrid, the English
Archbishop in Scandinavia, one of whose bones is in St Birgitta's shrine,
and about whom she writes here. Did that cathedral get built? I lack the
Extravagantes. The second attachment gives those I was citing, her
diplomatic peace envoy to the Kings of France and England and to the Pope
about the Hundred Years War, her vision in the Sepulchre about her dead son
Charles, her advice to Cardinal Gomez. Do you think we could get Birgitta's
Revelationes and Extravagantes, etc., on the Web? It would be so useful to
so many people.
Julia

At 07.36 21/04/97 GMT, you wrote:
>Tapio Salminen wrote:
>
>>On the other hand Birigitta supported quite eagerly king Magnus 
>>Eriksson's  expansive politics in eastern Finland and Russia. In 1348 this 
>>politics took a form of crusade against the Russians in the 
>>Neva-area. Some material concerning this ought to be found as well in 
>>the Revelationes.
>
>It is quite correct that Birgitta supported king Magnus Eriksson's crusade
>across the Baltic sea. She also blames the king for not fulfillinge his
>quest (see Book II:6, VI: 41, VIII: 2, 6, 39, 40, 43-47, 49, and Rev. Extr.
51).
>In at least two reveletions Birgitta also talks about crusades in more
>general form. In book II, chapter 19, she says that the crusaders thinks
>more of winning land and enlarge their worldly richness than of preaching
>Gods word. In book IV, chapter 48 she talks in general words about the
>cruasdes to Jerusalem.
>
>Jonas Carlquist
>Dep. of scandinavian languages
>Stockholm university
>
>
>



II.6.0 Verba Filii, presente sponsa, de quodam rege existente in campo 
cum amicis ad dexteram et inimicis ad sinistram et qualiter per 
talem regem Christus, habens Christianos ad dexteram et paganos ad 
sinistram, designatur et qualiter reiectis Christianis suos mittit 
predicatores ad paganos.

II.19.98 Deinde Filius michi loquebatur dicens: "Ostendi tibi supra de 
apibus, quod habent triplex bonum de apiastro suo. Dico tibi nunc, 
quod tales apes deberent esse illi cruciferi, quos in illis 
finibus terrarum Christianorum posui. $99 Sed iam ipsi pugnant 
contra me. Nam de animabus non curant, non compaciuntur corporibus 
conuersorum ad fidem catholicam et ad me de errore. $100 Opprimunt 
enim eos laboribus, priuant libertatibus, in fide non instruunt 
eos, sacramentis priuant et cum maiori dolore mittunt eos ad 
infernum quam si starent in suo assueto paganismo. $101 Nec eciam 
pugnant nisi ut dilatent superbiam suam et augeant cupiditatem 
suam. Ideo veniet eis tempus, quo confringentur dentes eorum, 
manus dext<e>ra mutilabitur, et subneruabitur dexter pes eorum, ut 
viuant et se ipsos cognoscant."

IV.48.0 Verba Filii ad sponsam de quodam rege, qualiter debeat augere 
Dei honorem et caritatem ad animas; et de sentencia contra eum, si non 
fecerit. . . . $1 Filius loquitur: . . . $3 Si autem plus desiderat requiem, que est cum Deo, quam dilatare patrimonium suum, habebit profecto maiorem delectacionem et auxilium a Deo reuincere locum illum Iherusalem, in quo iacuit corpus meum mortuum. 

VI.41.0 Christus reprehendit quendam regem et homines temporales, qui 
industrie sue et magno exercitui et fortitudini corporali et non 
Deo attribuunt victorias suas contra inimicos, dicens, quod ad 
bella procedant exemplo Dauid contra gigantem ponendo spem suam in 
Deo, humana tamen discrecione precedente; quia faciliter vincit, 
qui Deum habet cooperatorem.

$7 Nec sine causa dixi, quia puer est iste rex. Nam puer cum videt 
duo poma, aliud quod totum deauratum est exterius et intus totum 
vacuum et corruptum, aliud vero quod exterius minus est pulchrum 
sed intus recentissimum, puer magis eliget pomum, quod exterius 
est pulchrum et intus corruptum, quia nescit considerare nisi 
illa, que exterius videt. $8 Sic iste rex faciet. Pulchrum denique 
sibi videbatur procedere cum magno exercitu, sed nesciebat nec 
considerabat, que miseria latebat intus. Non attendebat, quanta 
fames et dolor sequeretur et quod miseri fame egrederentur et 
miserabiliores reuerterentur. $9 Vile vero et fatuum videtur cum 
pauco procedere exercitu, sed magna latet intus vtilitas. Ideo, si 
ipse sic vadat, ego implebo conscienciam eius diuina sapiencia, 
ego corpus eius fortificabo diuina fortitudine. $10 Ego enim 
possum facere fortem de infirmo, sublimem de humili, honorabilem 
de abiecto. Igitur dic ei, quod non vereatur sed ponat spem suam 
in me et faciat cum diuina sapiencia et humana premeditacione, que 
potest. Et sic, vbi humana sapiencia deficiet, caritas et voluntas 
bona eum excusabit."

$11 Filius Dei loquitur: "Omnis, qui terras infidelium visitare 
desiderat, debet habere quinque. Primo exonerare conscienciam suam 
contricione et confessione vera tamquam statim moriturus. $12 
Secundo debet deponere omnes leuitates in moribus et vestibus, non 
attendendo ad consuetudines nouas sed ad illas laudabiles a 
predecessoribus institutas. $13 Tercio nolle habere aliquid 
temporale nisi ad necessitatem et honorem Dei et, si scierit 
aliquid male acquisitum vel per se vel a parentibus, velle restituere 
quantumcumque paruum vel magnum. $14 Quarto ad hoc laborare, vt 
infideles veniant ad veram fidem, non concupiscendo diuicias eorum 
nec iumenta eorum seu alia nisi ad solam corporis necessitatem. 
Quintum est velle libenter mori pro honore Dei et sic se ante 
disponere in laudabili conuersacione, vt ad preciosam mortem 
mereatur peruenire."

VIII.2.0 Summus imperator christus disponit hic primo de regibus quales 
consiliarios debeant habere et dat eis decem consilia vtilissima et moralia. 
$1 Ego sum verus rex et nullus est dignus vocari rex nisi ego, quia a me 
est omnis honor et potestas. Ego sum qui iudicaui primum angelum, qui 
cecidit propter superbiam, cupiditatem et inuidiam. $2 Ego sum qui 
iudicaui Adam et Cayn et totum mundum . . . $4 In me est omnis iusticia et erat sine principio et sine fine erit. Nec aliquando iusticia minuitur apud me sed semper vera in me permanet et immutabilis. 
$5 Et quia rex iste swecie querit a te humiliter, quomodo 
in regimine viuat iuste et prudenter, ideo ego indicabo ei. $6 Decem 
igitur sunt ei facienda. Primum est quod remoueat a se illos consiliarios, 
quorum corda sunt ambiciosa et cupida, quorum lingua duplex et dolosa, 
quorum oculi sunt ad spiritualia lippientes. $7 Eligat vero illos, qui non 
vendunt iusticiam pro pecunia, qui erubescunt mendacium et 
assentaciones, qui diligunt deum plus quam carnalia et qui proximorum 
miseriis compaciuntur. $8 Secundum est quod volo quod ipse rex adiuuet 
suo subsidio ad edificacionem monasterii tui, cuius regulam ego ipse 
dictaui. *$9 Tercium est quod ipse mittat vasallos suos et gentes ad illa 
loca infidelium, vbi fides catholica  et caritas augeri potest. $10 Nam ideo 
vasalli sui interfecti fuerunt in ciuitate hamnis, quia ipse ambiuit partem 
regni alieni christianorum.* Quartum est quod ipse rex legat quotidie 
horas beate virginis matris mee. $11 Et cum iudicia et aliqua ardua inter 
manus habuerit, dimittere potest horas diei. Audiat eciam duas missas 
priuatas vel vnam cantatam omni die. $12 Recordetur quoque omni die 
quinque vicibus de quinque vulneribus meis, que pro eo sustinui in 
cruce. Quintum est quod ieiunet vigilias sanctorum et matris mee, que ab 
ecclesia sancta constituta sunt. $13 Sextam vero feriam ieiunet in piscibus 
et sabbatum, si voluerit, in lacticiniis. Quadragesimam vero obseruet 
iuxta  morem patrie. $14 Sed hoc attendat in ieiunio suo, quod sit 
moderatus et temperatus, ne propter inconueniencia ieiunia aut propter 
indiscretas vigilias et prolixas oraciones priuatas tepidus sit in consiliis 
aut remissus in iudiciis faciendis, $15 sed quando labor maior ei 
accreuerit, tunc obediat consilio et potestati et dispensacioni prelatorum 
ecclesie mee. $16 Sextum consilium est quod quemlibet decimum denarium, 
qui fisco regio debetur, tribuat in elemosinam pauperibus. Si vero aliqua 
alia pie supererogare ob amorem meum voluerit certa de causa, maior tunc 
erit ei merces. $17 Septimum est quod omni feria sexta colligat tredecim 
pauperes et lauet pedes eorum et tribuat eis victum et pecuniam manu 
sua, nisi forte fuerit in via propter quam talia sunt omittenda. $18 Ipsa 
quoque sexta feria exoccupet se totum, quando habet residenciam 
quietam, et audiat illa die querimonias subditorum communitatis regni. $19 
Et tunc eciam inquirat de fidelitate et regimine prepositorum et iudicum 
regni et vasallorum et de exactoribus seu collectoribus tributorum et 
reddituum regalium. $20 Octauum est quod ipse rex sit discretus in donis 
suis, vt sic vni tribuat quod aliis non sit auarus. $21 Et si alicui pro 
vite merito et ampliori labore plus quam aliis donare voluerit, hoc eciam 
faciat cum maturitate et cautela, ne notetur in rege inequalitas vel occasio 
murmuracionis. $22 Quia nichil sic reprehensibile in potentibus dominis 
est sicut prodigalitas aut nimia tenacitas, et nichil ita decet et ornat 
regem sicut imperare cum modestia et laborantes in seruicio suo 
remunerare cum caritate. $23 Poterit eciam rex dare dona sua  eciam 
extraneis conseruantibus pacem regno suo et hiis, qui necessitatem 
paciuntur. Sic tamen hoc faciat, quod vasalli et familiares proprii non 
negligantur aut obliuiscantur. $24 Nonum est quod legem dei non 
transgrediatur nec nouas inducat consuetudines contra statuta laudabilia. 
$25 Nec potestatiue disponat et iudicet que occurrunt menti eius sed iuste 
secundum legem dei et regni agat omnia, quia non decet regem multa 
precipere et nichil agere iusticiamque relinquere et crudeliter imperare. 
$26 Decimum est, quod rex se talem operibus exhibeat, quatenus dignus 
sit nomine regio, fugiendo cupiditatem et diligendo veraciter humilitatem. 
$27 Quia quanto rex maior est ceteris, tanto humilior sit coram deo, a 
quo omnis potestas est, qui ita in iudicio racionem strictam exiget a rege 
sicut a populo et plebe.

VIII.6.0 Imperator christus docet reges diligere populos subditos tenendo 
rectos modos regiminis, precipiens eis quod amoueant consuetudines 
iniustas et prauas. $1 Filius dei loquitur ad sponsam: Dixi prius, quod 
rex diligeret populum et communitatem regni sui. Tunc autem ostendit se 
diligere eam, quando eam permittit vti legbis approbatis, $2 si super 
communitatem et populum crudeles non dominantur exactores et 
collectores, si nouis adinuencionibus et imposicionibus tributorum non 
oneratur populus, si hospitalitate onerosa et insolita non aggrauatur. *$3 
Poterit tamen rex ad impugnacionem infidelium humiliter petere auxilium a 
populo et communitate regni, si necessitatur, sed caueat, quod necessitas 
illa non veniat in consuetudinem et legem. $4 Studeat eciam rex ammouere  
consuetudines contrarias saluti animarum et maxime illam diutine 
antiquatam, que continet quod quando naues in littore potestatis sue 
periclitantur tempestate, domini nauium et mercimoniorum priuantur bonis, 
que littori aduehuntur. $5 O quam impiissima crudelitas est afflicto 
affliccionem addere! Sufficit enim afflicto ad cumulum doloris sui perdere 
nauem, vt bona alia non distrahantur. $6 Ergo rex istam consuetudinem 
et alias prauas et iniustas auellat a regno suo et inueniet maiorem graciam 
et profectum in oculis meis.

VIII.39.0 Christus dicit hic regibus, quod, qui volunt passagium facere et 
guerram contra paganos, debent hoc facere intencione recta, scilicet 
propter caritatem dei et animarum salutem, corrigendo se prius et 
reformando regnum suum. $1 Rex quidam swecie rogauit sponsam christi, 
quod consuleret deum, si placeret ei quod iret in exercitu contra 
paganos, quia habebat hoc in voto. Super quo sponsa orante apparuit ei 
christus dicens: $2 Si rex exire voluerit ad paganos, consulo, non 
precipio, quia maius meritum est facere secundum consilium quam ex 
precepto. Ideo consulo ei duo. $3 Primo, quod habeat cor bonum et 
corpus aptum, cor scilicet bonum, vt nulla sit intencio alia exeundi nisi 
propter caritatem dei et salutem animarum, corpus vero aptum, vt scilicet 
racionabilis sit in ieiunio et labore. $4 Secundo laboret, quod vasallos et 
milites habeat voluntarios et correctos. Ideo circueat primo regnum suum 
inquirendo, quomodo iusticia seruata est, qualiter et per quos facta sunt 
iudicia et regimina, $5 quia qui alios conatur mittere in celum, necesse 
est vt incipiat a se ipso, corrigendo errores proprios et post hoc 
subditos ammonendo et corripiendo et virtuosis exemplis incitando.

$K:40.0 Christus dicit, quod reges procedere volentes contra infideles primo 
ammoneant eos, quod conuertantur cum benignitate et pace. Quod si 
rennuerint infideles, tunc zelus et manus sunt exercendi contra eos. $1 
Christus loquebatur sponse dicens: Dicitur, quod nemo inuitus compelli 
debet ad regnum celorum. Respondeo, quod vbi flores boni impediuntur a 
zizania, numquid non est melius, quod succidantur zizanie, ne flores 
ascendentes impediantur? $2 Propterea qui vadunt ad terras infidelium 
offerant primo eis pacem et fidem et libertatem, et si infideles non 
recipiunt consilia eorum et ammoniciones, tunc zelus et manus sunt 
exercendi. $3 Omnes enim qui pro caritate mortui fuerint, ego deus ipsa 
caritas reddam eis centuplum, et eciam ipsi infideles ad minora supplicia 
peruenient, quam si diucius viuerent et in pace morerentur, quia si 
amplius viuerent, amplius peccarent. $4 Tantum enim bonum est caritas, 
quod nec minima cogitacio erit sine remuneracione. Quanto magis opus 
bonum!

VIII.43.0 Christus instruit reges, quod, quando vadunt contra paganos, habeant duo vexilla, scilicet passionis et iusticie dei, et quod deferant secum 
clericos et religiosos diuersorum ordinum, litteratos et virtuosos et 
deuotos. $1 Filius dei loquitur sponse dicens: Rex qui lucra animarum 
querit et ad paganos egredi voluerit, habeat duo vexilla. In primo vexillo 
depicta sit passio mea, que notat misericordiam, in secundo gladius 
iusticie mee. $2 Veniens igitur rex ad paganos erigat primo primum 
vexillum misericordie offerendo pacem eis. Qui si recipere noluerint, 
erigat postea vexillum iusticie. $3 Et confidens de bonitate mea non timeat 
multitudinem inimicorum, nec retrocedat ex pusillanimitate nec audiat 
vocem dicencium: Reuertamur! Quid ultra est laborandum? $4 Si enim rex 
stabiliter timuerit procedere, non attemptet nec incipiat bonum, quia 
melius est non assumere ardua quam inchoata non prosequi cum caritate. 
$5 Assumat eciam rex secum clericos probate vite et religiosos diuersorum 
ordinum, qui veraciter mundum contemnunt. Quia multi sunt in paganismo 
et inter gentiles, qui preferunt sectas suas, quibus sapienter est 
respondendum. $6 Clerici eciam instruant populum et ammoneant, ne 
propter cupiditatem incurrant anathema, ne propter murmuracionem et 
vitam incontinentem moriantur.

$K:44.$0 Christus reprehendit quendam regem, quia cum immoderata multitudine 
gencium ibat contra infideles, non habita prius matura prouidencia 
futurorum eueniencium. Et post reprehendit illos, qui victorias preliorum 
attribuunt sibi et non deo.$1 Loquebatur christus ad sponsam de quodam 
rege Swecie dicens: Dixi tibi prius, quod puer est iste rex etc. Hoc 
capitulum habetur in sexto libro capitulo XLI.

$K:45.$0 Mater dei consulit regi eunti contra paganos, quod habeat numerum 
gencium prefinitum et quod non confidat de promissionibus diuinitus sibi 
factis, si ipse non seruauerit que promiserat deo. $1 Mater dei loquebatur 
sponse dicens: Si rex exierit contra paganos, habeat numerum populi 
prefinitum, quia ego scio egressum et regressum eius et quod multi 
vadunt, qui non minus rebelles erunt deo quam illi, qui cum moyse 
egressi sunt. $2 Sed sicut moyses non introduxit populum in terram 
promissam propter eorum ingratitudinem, sic illi qui nondum nati sunt 
perficient velle dei. $3 Nec confidat rex, quia dixi eum filium meum et 
quod numquam separare me vellem ab eo. Quia si ipse seruauerit 
promissum suum michi, seruabo et ego promissum meum sibi, sed si ipse 
contempserit me, timeat, ne contemnatur.

$K:46.$0 Virgo maria precipit per sponsam cuidam episcopo eunti cum rege ad 
guerram contra infideles, quod quando aliqua patria infidelium acquisita 
fuerit, instituat statim ecclesiam cathedralem, vbi christiani spiritualiter consolentur. $1 Regina celi loquebatur sponse dicens: Sanctus Sigfridus archiepiscopus exiuit de anglia et fecit voluntatem dei in regno Swecie. $2 Sic iste episcopus, pro quo tu oras, qui vadit cum rege contra infideles, cum 
venerit ad paganos et fuerint alique terre ipsorum acquisite per 
christianos, construat primo ecclesiam cathedralem in aliquo loco honesto 
et congruo, vt tanquam ad matrem possint christiani pro necessitatibus 
anime ad eam habere refugium et inde catholice refici et spiritualiter 
consolari. $3 Et si non potest episcopus nisi vnum vel duos clericos ibi 
instituere et sustentare secum, contentus sit, quia filius meus potens est 
augere dona sua et episcopatum dilatare. $4 Si vero ipse vel alii amici mei 
moriantur, antequam perficiantur verba ista, tunc voluntas bona 
reputabitur eis pro opere et mercedem habebunt inde. $5 Et ideo nullus 
confidat de longa vita, sed vnusquisque expectet velle dei pacienter.

$K:47.$0 Mater dei narrat quomodo ipsa est vas repletum et replens gracia et 
reprehendit quendam ingratum regem Swecie, qui nolens in guerra sua 
obedire consiliis dei et spiritualium virorum contra dei voluntatem 
retrocessit de guerra infidelium consilio mundanorum hominum cum 
confusione sua et regni dispendio. $1 Regina celi apparuit sponse dicens 
ei: Audi tu, que spiritualia vides, et veni mecum in spiritus sancti 
collocucionem. Ego sum vas repletum et repletiuum. $2 Sicut enim vas 
stans subtus torrentem repletur aqua et sicut aqua effluit, tamen vas 
semper est repletum de torrentis decursu, sic anima mea, quando creata 
fuit et coniuncta corpori, replebatur ex decursu torrentis, scilicet 
spiritus sancti, quo numquam postea euacuata est $3 Propterea quicumque 
venerit ad me cum humilitate et mundo corde, habebit auxilium de spiritu 
sancto. $10 Propterea et tu missa es ad regem istum Swecie, qui irretitus multis 
peccatorum laqueis, postquam separatus fuit a dyabolo, suscepi eum michi 
in filium, desiderans eum facere pugnatorem egregium ad honorem dei. 
. . .  Ergo amici dei, clerici et 
religiosi parati esse debent cum spirituali sapiencia paganis venientibus 
cum sua secta respondere. . . .  $20 Diximus eciam, quod fratres ordinis dominici et francisci et 
bernardite exirent cum rege ad paganos, quia illi tres ordines ad 
paganismum primo sunt vocandi, quia monasteria per illos inchoari 
debent, qui veraciter contemnunt mundum et qui non habent aliam 
voluntatem nisi honorare deum et eius amiciciam inuenire. $21 Verum 
quidam de dictis fratribus cogitant sic: Vbi, inquiunt, est populus, cui 
predicandum est? Vbi loca sunt edificanda? . . .  Ergo rex habeat secum semper clericos deuotos et tales, qui sequantur eum voluntarie ex diuina caritate, 
et caueat habere clericos cupidos sicut aues rapaces. . . .  $46 Talia enim 
processerunt de dolosis suggestionibus dyaboli, quia contemptis consiliis 
amicorum dei rex obediuit consiliis carnalium hominum, et non attendens 
fortitudinem dei nec cogitans consilium meum rediit sine aliquo fructu et 
grauauit communitatem et populum regni sui, factus inobediens deo et 
hominibus et violator promissionis malicie sue. $47 Sed sicut mater 
faciliter placari solet filio petenti misericordiam, sic ego dico nunc ei: 
Fili, conuertere ad me, et ego reuertar ad te. Surge de casu tuo 
secundum consilia amicorum dei. Hec igitur est vltima littera, quam ego 
mittam ei.

VIII.49.$10 Sic eciam multi sancti in terras infidelium 
intrauerunt ex inspiracione spiritus sancti, qui non consecuti sunt, quod 
voluerunt, et tamen propter voluntatem bonam sublimiter coronati sunt. 
$11 Propter quorum pacienciam et bonam voluntatem deus accelerauit 
tempus miserendi et viam nouam, quam ipsi attemptabant, eo celerius 
perduxit ad effectum. $12 Sic ergo iudicia dei semper veneranda et 
timenda sunt et summe cauendum, ne voluntas hominis contraria sit 
voluntati dei.