|
Thanks, Tapio Salminen and Jonas Carlqvist. May I footnote you both? Your
expertise is so much greater than mine. The first attachment is a digest of
the passages you cited, and which Birgitta, through Christ and the Virgin,
hedges about with caveats, that King Magnus must become virtuous, and heed
counsel, and have preachers on hand to convert the pagans, and build a
cathedral. I would love more information on St Sigfrid, the English
Archbishop in Scandinavia, one of whose bones is in St Birgitta's shrine,
and about whom she writes here. Did that cathedral get built? I lack the
Extravagantes. The second attachment gives those I was citing, her
diplomatic peace envoy to the Kings of France and England and to the Pope
about the Hundred Years War, her vision in the Sepulchre about her dead son
Charles, her advice to Cardinal Gomez. Do you think we could get Birgitta's
Revelationes and Extravagantes, etc., on the Web? It would be so useful to
so many people.
Julia
At 07.36 21/04/97 GMT, you wrote:
>Tapio Salminen wrote:
>
>>On the other hand Birigitta supported quite eagerly king Magnus
>>Eriksson's expansive politics in eastern Finland and Russia. In 1348 this
>>politics took a form of crusade against the Russians in the
>>Neva-area. Some material concerning this ought to be found as well in
>>the Revelationes.
>
>It is quite correct that Birgitta supported king Magnus Eriksson's crusade
>across the Baltic sea. She also blames the king for not fulfillinge his
>quest (see Book II:6, VI: 41, VIII: 2, 6, 39, 40, 43-47, 49, and Rev. Extr.
51).
>In at least two reveletions Birgitta also talks about crusades in more
>general form. In book II, chapter 19, she says that the crusaders thinks
>more of winning land and enlarge their worldly richness than of preaching
>Gods word. In book IV, chapter 48 she talks in general words about the
>cruasdes to Jerusalem.
>
>Jonas Carlquist
>Dep. of scandinavian languages
>Stockholm university
>
>
>
II.6.0 Verba Filii, presente sponsa, de quodam rege existente in campo
cum amicis ad dexteram et inimicis ad sinistram et qualiter per
talem regem Christus, habens Christianos ad dexteram et paganos ad
sinistram, designatur et qualiter reiectis Christianis suos mittit
predicatores ad paganos.
II.19.98 Deinde Filius michi loquebatur dicens: "Ostendi tibi supra de
apibus, quod habent triplex bonum de apiastro suo. Dico tibi nunc,
quod tales apes deberent esse illi cruciferi, quos in illis
finibus terrarum Christianorum posui. $99 Sed iam ipsi pugnant
contra me. Nam de animabus non curant, non compaciuntur corporibus
conuersorum ad fidem catholicam et ad me de errore. $100 Opprimunt
enim eos laboribus, priuant libertatibus, in fide non instruunt
eos, sacramentis priuant et cum maiori dolore mittunt eos ad
infernum quam si starent in suo assueto paganismo. $101 Nec eciam
pugnant nisi ut dilatent superbiam suam et augeant cupiditatem
suam. Ideo veniet eis tempus, quo confringentur dentes eorum,
manus dext<e>ra mutilabitur, et subneruabitur dexter pes eorum, ut
viuant et se ipsos cognoscant."
IV.48.0 Verba Filii ad sponsam de quodam rege, qualiter debeat augere
Dei honorem et caritatem ad animas; et de sentencia contra eum, si non
fecerit. . . . $1 Filius loquitur: . . . $3 Si autem plus desiderat requiem, que est cum Deo, quam dilatare patrimonium suum, habebit profecto maiorem delectacionem et auxilium a Deo reuincere locum illum Iherusalem, in quo iacuit corpus meum mortuum.
VI.41.0 Christus reprehendit quendam regem et homines temporales, qui
industrie sue et magno exercitui et fortitudini corporali et non
Deo attribuunt victorias suas contra inimicos, dicens, quod ad
bella procedant exemplo Dauid contra gigantem ponendo spem suam in
Deo, humana tamen discrecione precedente; quia faciliter vincit,
qui Deum habet cooperatorem.
$7 Nec sine causa dixi, quia puer est iste rex. Nam puer cum videt
duo poma, aliud quod totum deauratum est exterius et intus totum
vacuum et corruptum, aliud vero quod exterius minus est pulchrum
sed intus recentissimum, puer magis eliget pomum, quod exterius
est pulchrum et intus corruptum, quia nescit considerare nisi
illa, que exterius videt. $8 Sic iste rex faciet. Pulchrum denique
sibi videbatur procedere cum magno exercitu, sed nesciebat nec
considerabat, que miseria latebat intus. Non attendebat, quanta
fames et dolor sequeretur et quod miseri fame egrederentur et
miserabiliores reuerterentur. $9 Vile vero et fatuum videtur cum
pauco procedere exercitu, sed magna latet intus vtilitas. Ideo, si
ipse sic vadat, ego implebo conscienciam eius diuina sapiencia,
ego corpus eius fortificabo diuina fortitudine. $10 Ego enim
possum facere fortem de infirmo, sublimem de humili, honorabilem
de abiecto. Igitur dic ei, quod non vereatur sed ponat spem suam
in me et faciat cum diuina sapiencia et humana premeditacione, que
potest. Et sic, vbi humana sapiencia deficiet, caritas et voluntas
bona eum excusabit."
$11 Filius Dei loquitur: "Omnis, qui terras infidelium visitare
desiderat, debet habere quinque. Primo exonerare conscienciam suam
contricione et confessione vera tamquam statim moriturus. $12
Secundo debet deponere omnes leuitates in moribus et vestibus, non
attendendo ad consuetudines nouas sed ad illas laudabiles a
predecessoribus institutas. $13 Tercio nolle habere aliquid
temporale nisi ad necessitatem et honorem Dei et, si scierit
aliquid male acquisitum vel per se vel a parentibus, velle restituere
quantumcumque paruum vel magnum. $14 Quarto ad hoc laborare, vt
infideles veniant ad veram fidem, non concupiscendo diuicias eorum
nec iumenta eorum seu alia nisi ad solam corporis necessitatem.
Quintum est velle libenter mori pro honore Dei et sic se ante
disponere in laudabili conuersacione, vt ad preciosam mortem
mereatur peruenire."
VIII.2.0 Summus imperator christus disponit hic primo de regibus quales
consiliarios debeant habere et dat eis decem consilia vtilissima et moralia.
$1 Ego sum verus rex et nullus est dignus vocari rex nisi ego, quia a me
est omnis honor et potestas. Ego sum qui iudicaui primum angelum, qui
cecidit propter superbiam, cupiditatem et inuidiam. $2 Ego sum qui
iudicaui Adam et Cayn et totum mundum . . . $4 In me est omnis iusticia et erat sine principio et sine fine erit. Nec aliquando iusticia minuitur apud me sed semper vera in me permanet et immutabilis.
$5 Et quia rex iste swecie querit a te humiliter, quomodo
in regimine viuat iuste et prudenter, ideo ego indicabo ei. $6 Decem
igitur sunt ei facienda. Primum est quod remoueat a se illos consiliarios,
quorum corda sunt ambiciosa et cupida, quorum lingua duplex et dolosa,
quorum oculi sunt ad spiritualia lippientes. $7 Eligat vero illos, qui non
vendunt iusticiam pro pecunia, qui erubescunt mendacium et
assentaciones, qui diligunt deum plus quam carnalia et qui proximorum
miseriis compaciuntur. $8 Secundum est quod volo quod ipse rex adiuuet
suo subsidio ad edificacionem monasterii tui, cuius regulam ego ipse
dictaui. *$9 Tercium est quod ipse mittat vasallos suos et gentes ad illa
loca infidelium, vbi fides catholica et caritas augeri potest. $10 Nam ideo
vasalli sui interfecti fuerunt in ciuitate hamnis, quia ipse ambiuit partem
regni alieni christianorum.* Quartum est quod ipse rex legat quotidie
horas beate virginis matris mee. $11 Et cum iudicia et aliqua ardua inter
manus habuerit, dimittere potest horas diei. Audiat eciam duas missas
priuatas vel vnam cantatam omni die. $12 Recordetur quoque omni die
quinque vicibus de quinque vulneribus meis, que pro eo sustinui in
cruce. Quintum est quod ieiunet vigilias sanctorum et matris mee, que ab
ecclesia sancta constituta sunt. $13 Sextam vero feriam ieiunet in piscibus
et sabbatum, si voluerit, in lacticiniis. Quadragesimam vero obseruet
iuxta morem patrie. $14 Sed hoc attendat in ieiunio suo, quod sit
moderatus et temperatus, ne propter inconueniencia ieiunia aut propter
indiscretas vigilias et prolixas oraciones priuatas tepidus sit in consiliis
aut remissus in iudiciis faciendis, $15 sed quando labor maior ei
accreuerit, tunc obediat consilio et potestati et dispensacioni prelatorum
ecclesie mee. $16 Sextum consilium est quod quemlibet decimum denarium,
qui fisco regio debetur, tribuat in elemosinam pauperibus. Si vero aliqua
alia pie supererogare ob amorem meum voluerit certa de causa, maior tunc
erit ei merces. $17 Septimum est quod omni feria sexta colligat tredecim
pauperes et lauet pedes eorum et tribuat eis victum et pecuniam manu
sua, nisi forte fuerit in via propter quam talia sunt omittenda. $18 Ipsa
quoque sexta feria exoccupet se totum, quando habet residenciam
quietam, et audiat illa die querimonias subditorum communitatis regni. $19
Et tunc eciam inquirat de fidelitate et regimine prepositorum et iudicum
regni et vasallorum et de exactoribus seu collectoribus tributorum et
reddituum regalium. $20 Octauum est quod ipse rex sit discretus in donis
suis, vt sic vni tribuat quod aliis non sit auarus. $21 Et si alicui pro
vite merito et ampliori labore plus quam aliis donare voluerit, hoc eciam
faciat cum maturitate et cautela, ne notetur in rege inequalitas vel occasio
murmuracionis. $22 Quia nichil sic reprehensibile in potentibus dominis
est sicut prodigalitas aut nimia tenacitas, et nichil ita decet et ornat
regem sicut imperare cum modestia et laborantes in seruicio suo
remunerare cum caritate. $23 Poterit eciam rex dare dona sua eciam
extraneis conseruantibus pacem regno suo et hiis, qui necessitatem
paciuntur. Sic tamen hoc faciat, quod vasalli et familiares proprii non
negligantur aut obliuiscantur. $24 Nonum est quod legem dei non
transgrediatur nec nouas inducat consuetudines contra statuta laudabilia.
$25 Nec potestatiue disponat et iudicet que occurrunt menti eius sed iuste
secundum legem dei et regni agat omnia, quia non decet regem multa
precipere et nichil agere iusticiamque relinquere et crudeliter imperare.
$26 Decimum est, quod rex se talem operibus exhibeat, quatenus dignus
sit nomine regio, fugiendo cupiditatem et diligendo veraciter humilitatem.
$27 Quia quanto rex maior est ceteris, tanto humilior sit coram deo, a
quo omnis potestas est, qui ita in iudicio racionem strictam exiget a rege
sicut a populo et plebe.
VIII.6.0 Imperator christus docet reges diligere populos subditos tenendo
rectos modos regiminis, precipiens eis quod amoueant consuetudines
iniustas et prauas. $1 Filius dei loquitur ad sponsam: Dixi prius, quod
rex diligeret populum et communitatem regni sui. Tunc autem ostendit se
diligere eam, quando eam permittit vti legbis approbatis, $2 si super
communitatem et populum crudeles non dominantur exactores et
collectores, si nouis adinuencionibus et imposicionibus tributorum non
oneratur populus, si hospitalitate onerosa et insolita non aggrauatur. *$3
Poterit tamen rex ad impugnacionem infidelium humiliter petere auxilium a
populo et communitate regni, si necessitatur, sed caueat, quod necessitas
illa non veniat in consuetudinem et legem. $4 Studeat eciam rex ammouere
consuetudines contrarias saluti animarum et maxime illam diutine
antiquatam, que continet quod quando naues in littore potestatis sue
periclitantur tempestate, domini nauium et mercimoniorum priuantur bonis,
que littori aduehuntur. $5 O quam impiissima crudelitas est afflicto
affliccionem addere! Sufficit enim afflicto ad cumulum doloris sui perdere
nauem, vt bona alia non distrahantur. $6 Ergo rex istam consuetudinem
et alias prauas et iniustas auellat a regno suo et inueniet maiorem graciam
et profectum in oculis meis.
VIII.39.0 Christus dicit hic regibus, quod, qui volunt passagium facere et
guerram contra paganos, debent hoc facere intencione recta, scilicet
propter caritatem dei et animarum salutem, corrigendo se prius et
reformando regnum suum. $1 Rex quidam swecie rogauit sponsam christi,
quod consuleret deum, si placeret ei quod iret in exercitu contra
paganos, quia habebat hoc in voto. Super quo sponsa orante apparuit ei
christus dicens: $2 Si rex exire voluerit ad paganos, consulo, non
precipio, quia maius meritum est facere secundum consilium quam ex
precepto. Ideo consulo ei duo. $3 Primo, quod habeat cor bonum et
corpus aptum, cor scilicet bonum, vt nulla sit intencio alia exeundi nisi
propter caritatem dei et salutem animarum, corpus vero aptum, vt scilicet
racionabilis sit in ieiunio et labore. $4 Secundo laboret, quod vasallos et
milites habeat voluntarios et correctos. Ideo circueat primo regnum suum
inquirendo, quomodo iusticia seruata est, qualiter et per quos facta sunt
iudicia et regimina, $5 quia qui alios conatur mittere in celum, necesse
est vt incipiat a se ipso, corrigendo errores proprios et post hoc
subditos ammonendo et corripiendo et virtuosis exemplis incitando.
$K:40.0 Christus dicit, quod reges procedere volentes contra infideles primo
ammoneant eos, quod conuertantur cum benignitate et pace. Quod si
rennuerint infideles, tunc zelus et manus sunt exercendi contra eos. $1
Christus loquebatur sponse dicens: Dicitur, quod nemo inuitus compelli
debet ad regnum celorum. Respondeo, quod vbi flores boni impediuntur a
zizania, numquid non est melius, quod succidantur zizanie, ne flores
ascendentes impediantur? $2 Propterea qui vadunt ad terras infidelium
offerant primo eis pacem et fidem et libertatem, et si infideles non
recipiunt consilia eorum et ammoniciones, tunc zelus et manus sunt
exercendi. $3 Omnes enim qui pro caritate mortui fuerint, ego deus ipsa
caritas reddam eis centuplum, et eciam ipsi infideles ad minora supplicia
peruenient, quam si diucius viuerent et in pace morerentur, quia si
amplius viuerent, amplius peccarent. $4 Tantum enim bonum est caritas,
quod nec minima cogitacio erit sine remuneracione. Quanto magis opus
bonum!
VIII.43.0 Christus instruit reges, quod, quando vadunt contra paganos, habeant duo vexilla, scilicet passionis et iusticie dei, et quod deferant secum
clericos et religiosos diuersorum ordinum, litteratos et virtuosos et
deuotos. $1 Filius dei loquitur sponse dicens: Rex qui lucra animarum
querit et ad paganos egredi voluerit, habeat duo vexilla. In primo vexillo
depicta sit passio mea, que notat misericordiam, in secundo gladius
iusticie mee. $2 Veniens igitur rex ad paganos erigat primo primum
vexillum misericordie offerendo pacem eis. Qui si recipere noluerint,
erigat postea vexillum iusticie. $3 Et confidens de bonitate mea non timeat
multitudinem inimicorum, nec retrocedat ex pusillanimitate nec audiat
vocem dicencium: Reuertamur! Quid ultra est laborandum? $4 Si enim rex
stabiliter timuerit procedere, non attemptet nec incipiat bonum, quia
melius est non assumere ardua quam inchoata non prosequi cum caritate.
$5 Assumat eciam rex secum clericos probate vite et religiosos diuersorum
ordinum, qui veraciter mundum contemnunt. Quia multi sunt in paganismo
et inter gentiles, qui preferunt sectas suas, quibus sapienter est
respondendum. $6 Clerici eciam instruant populum et ammoneant, ne
propter cupiditatem incurrant anathema, ne propter murmuracionem et
vitam incontinentem moriantur.
$K:44.$0 Christus reprehendit quendam regem, quia cum immoderata multitudine
gencium ibat contra infideles, non habita prius matura prouidencia
futurorum eueniencium. Et post reprehendit illos, qui victorias preliorum
attribuunt sibi et non deo.$1 Loquebatur christus ad sponsam de quodam
rege Swecie dicens: Dixi tibi prius, quod puer est iste rex etc. Hoc
capitulum habetur in sexto libro capitulo XLI.
$K:45.$0 Mater dei consulit regi eunti contra paganos, quod habeat numerum
gencium prefinitum et quod non confidat de promissionibus diuinitus sibi
factis, si ipse non seruauerit que promiserat deo. $1 Mater dei loquebatur
sponse dicens: Si rex exierit contra paganos, habeat numerum populi
prefinitum, quia ego scio egressum et regressum eius et quod multi
vadunt, qui non minus rebelles erunt deo quam illi, qui cum moyse
egressi sunt. $2 Sed sicut moyses non introduxit populum in terram
promissam propter eorum ingratitudinem, sic illi qui nondum nati sunt
perficient velle dei. $3 Nec confidat rex, quia dixi eum filium meum et
quod numquam separare me vellem ab eo. Quia si ipse seruauerit
promissum suum michi, seruabo et ego promissum meum sibi, sed si ipse
contempserit me, timeat, ne contemnatur.
$K:46.$0 Virgo maria precipit per sponsam cuidam episcopo eunti cum rege ad
guerram contra infideles, quod quando aliqua patria infidelium acquisita
fuerit, instituat statim ecclesiam cathedralem, vbi christiani spiritualiter consolentur. $1 Regina celi loquebatur sponse dicens: Sanctus Sigfridus archiepiscopus exiuit de anglia et fecit voluntatem dei in regno Swecie. $2 Sic iste episcopus, pro quo tu oras, qui vadit cum rege contra infideles, cum
venerit ad paganos et fuerint alique terre ipsorum acquisite per
christianos, construat primo ecclesiam cathedralem in aliquo loco honesto
et congruo, vt tanquam ad matrem possint christiani pro necessitatibus
anime ad eam habere refugium et inde catholice refici et spiritualiter
consolari. $3 Et si non potest episcopus nisi vnum vel duos clericos ibi
instituere et sustentare secum, contentus sit, quia filius meus potens est
augere dona sua et episcopatum dilatare. $4 Si vero ipse vel alii amici mei
moriantur, antequam perficiantur verba ista, tunc voluntas bona
reputabitur eis pro opere et mercedem habebunt inde. $5 Et ideo nullus
confidat de longa vita, sed vnusquisque expectet velle dei pacienter.
$K:47.$0 Mater dei narrat quomodo ipsa est vas repletum et replens gracia et
reprehendit quendam ingratum regem Swecie, qui nolens in guerra sua
obedire consiliis dei et spiritualium virorum contra dei voluntatem
retrocessit de guerra infidelium consilio mundanorum hominum cum
confusione sua et regni dispendio. $1 Regina celi apparuit sponse dicens
ei: Audi tu, que spiritualia vides, et veni mecum in spiritus sancti
collocucionem. Ego sum vas repletum et repletiuum. $2 Sicut enim vas
stans subtus torrentem repletur aqua et sicut aqua effluit, tamen vas
semper est repletum de torrentis decursu, sic anima mea, quando creata
fuit et coniuncta corpori, replebatur ex decursu torrentis, scilicet
spiritus sancti, quo numquam postea euacuata est $3 Propterea quicumque
venerit ad me cum humilitate et mundo corde, habebit auxilium de spiritu
sancto. $10 Propterea et tu missa es ad regem istum Swecie, qui irretitus multis
peccatorum laqueis, postquam separatus fuit a dyabolo, suscepi eum michi
in filium, desiderans eum facere pugnatorem egregium ad honorem dei.
. . . Ergo amici dei, clerici et
religiosi parati esse debent cum spirituali sapiencia paganis venientibus
cum sua secta respondere. . . . $20 Diximus eciam, quod fratres ordinis dominici et francisci et
bernardite exirent cum rege ad paganos, quia illi tres ordines ad
paganismum primo sunt vocandi, quia monasteria per illos inchoari
debent, qui veraciter contemnunt mundum et qui non habent aliam
voluntatem nisi honorare deum et eius amiciciam inuenire. $21 Verum
quidam de dictis fratribus cogitant sic: Vbi, inquiunt, est populus, cui
predicandum est? Vbi loca sunt edificanda? . . . Ergo rex habeat secum semper clericos deuotos et tales, qui sequantur eum voluntarie ex diuina caritate,
et caueat habere clericos cupidos sicut aues rapaces. . . . $46 Talia enim
processerunt de dolosis suggestionibus dyaboli, quia contemptis consiliis
amicorum dei rex obediuit consiliis carnalium hominum, et non attendens
fortitudinem dei nec cogitans consilium meum rediit sine aliquo fructu et
grauauit communitatem et populum regni sui, factus inobediens deo et
hominibus et violator promissionis malicie sue. $47 Sed sicut mater
faciliter placari solet filio petenti misericordiam, sic ego dico nunc ei:
Fili, conuertere ad me, et ego reuertar ad te. Surge de casu tuo
secundum consilia amicorum dei. Hec igitur est vltima littera, quam ego
mittam ei.
VIII.49.$10 Sic eciam multi sancti in terras infidelium
intrauerunt ex inspiracione spiritus sancti, qui non consecuti sunt, quod
voluerunt, et tamen propter voluntatem bonam sublimiter coronati sunt.
$11 Propter quorum pacienciam et bonam voluntatem deus accelerauit
tempus miserendi et viam nouam, quam ipsi attemptabant, eo celerius
perduxit ad effectum. $12 Sic ergo iudicia dei semper veneranda et
timenda sunt et summe cauendum, ne voluntas hominis contraria sit
voluntati dei.
|
