Ar lafar dwi'n credu y byddwn i'n dweud 'rwy' ise cerdded' (eisiau + berf) ond 'ma' ise llyfr arna'i' (eisiau + enw + ar), a 'ma ise i ti gerdded' (eisiau + i + rhagenw + gorchymyn)
Eleri
From: Geraint Lovgreen <[log in to unmask]>
To: [log in to unmask]
Sent: Wednesday, 21 June 2017, 11:30
Subject: Re: eisiau / angen
Dwi'n meddwl bod yn rhaid derbyn bod "Wyt ti isio X" yn fwy
cyffredin na "Oes arnat ti isio X" erbyn hyn. Dim ond mewn pethau
reit ffurfiol fyddwn i'n defnyddio "ar".
Geraint
Geraint
On 21/06/2017 11:13, anna gruffydd
wrote:
Cytuno. Mae hepgor yr 'ar' yn teimlo'n chwithig i mi. Ar lafar ELLA baswn i'n deud 'tisho' yn lle 'santisho' ond faswn i byth yn ei sgwennu.
Anna
Ye who opt for cut'n'pasteTread with care and not in haste!
2017-06-21 12:05 GMT+02:00 Eluned Mai <[log in to unmask]>:
Mi fydda i'n cael y broblem yna efo mi fy hun wrth gywiro hefyd, Sian. Eto, dal gafael ar yr hen 'ar' fydda i wrth gyfieithu; roedd cystrawenna fel 'Sant isio rhywbeth o'r siop' yn hollol naturiol ar lafar pan oeddwn i'n blentyn - amser maith yn ôl! Rhyw deimlo hefyd y bydd problemau cystrawennol yn codi os byddwn ni'n derbyn 'Yr wyf i eisiau' wrth ysgrifennu'n ffurfiol.
2017-06-21 8:41 GMT+01:00 Sian Roberts <[log in to unmask]>:
Sut mae pobl yn trin “eisiau” ac “angen” erbyn hyn?
Wrth ysgrifennu’n ffurfiol, rwy bob amser yn defnyddio’r ffurf gydag “ar” ond, wrth edrych dros waith pobl eraill, dw i ddim yn siŵr a ddylwn i gywiro’r ffurf heb “ar” e.e. “Roedd John eisiau mynd i’r dre” - gan ei bod yn digwydd yn aml iawn erbyn hyn. Ydi’r ffurf hon wedi dod yn dderbyniol?
PWT, 1996: “… nid yw’r gystrawen newydd wedi ei chyffredinoli i bob cyd-destun gan bawb sy’n ei harfer.”
Diolch
Siân
